Zaufanie a rodzice.

Cadbury. · Wysłany: Wto 12:35, 10 Mar 2009 Temat postu: Zaufanie a rodzice.

Ufacie swoim rodzicom? W sensie - jesteście w stanie powiedzieć im o wszystkim? O Waszych problemach? Traktujecie rodziców jak przyjaciół czy raczej jesteście wobec nich zdystansowani i nie chcecie się im zwierzać?

A czy oni mają do Was zaufanie?

aadelka · Wysłany: Wto 18:12, 10 Mar 2009 Temat postu:

Ufam rodzicom. Nie należą oni do takich, którzy wypaplają moje problemy sąsiadce czy babci. Jedna z natury nie lubię się zwierzać, więc moi rodzice nie wiedzą o wszystkim.
Oczywiście rodziców traktuję jak przyjaciół, z mamą naprawdę świetnie mi się gada,a tata ma genialne poczucie humoru.

Milenn · Dołączył: 03 Mar 2009 Posty: 46 Przeczytał: 0 tematów

Ja też raczej ufam rodzicom ;) Mama jest raczej moja przyjaciółką, choć muszę traktować ją z szacunkiem. Mogę jej wszystko powiedzieć, ale nie wszystko mówię. Bo moja mama za bardzo nie rozumie niektórych moich nastoletnich problemów. Czasami za dużo jej wygadam i czuję sie potem głupio ;d Tatę traktuję z dystansem (z wzajemnością) . Trudno się z nim rozmawia na poważne, kłopotliwe tematy.
Nie wiem czy mi ufają, ale myślę, że mama z pewnością tak ;)

infantylna · Wysłany: Wto 22:57, 10 Mar 2009 Temat postu:

Zależy.
Ostatnio mamę poprosiłam o radę w takiej jednej sprawie i pomogła mi Shocked

Ale ogólnie to nie wiem... dla mnie mama jest mamą, nie zwierzam się jej z różnych rzeczy.
A żałuję, że nie mogę być wobec niej tak otwarta i paplać o wszystkim.

Co do taty to może zostawię to bez komentarza...

Mariposa · Wysłany: Śro 15:17, 11 Mar 2009 Temat postu:

Ufam rodzicom. Wiem, że zawsze mogę liczyć na mame i tate i mogę z nimi pogadać o różnych sprawach (chociaż oczywiście są tematy o których rozmawiam tylko z koleżankami ). Myślę że oni mi też ufają.

Yen · Wysłany: Śro 19:28, 11 Mar 2009 Temat postu:

Mama jest przede wszytskim moją mamą, osobą która mnie wychowała, a nie moja przyjaciółką. Owszem, często z nią rozmawiam, ale wiele spraw, typu lepsza zabawa czy alkohol pomijam, bo chcę, by jeszcze kiedyś wypuściła mnie z domu. Poza tym mama ma tendencję do opowidania ciotkom o niemal wsyztskim, więc nie.
A taty często nie ma w domu, a jka jest to nie chce mi się z nim rozmawiać.

Antonina · Wysłany: Czw 21:24, 12 Mar 2009 Temat postu:

mamie to nie ufam za bardzo. a taty nie chce denerwowac swoimi problemami, ale w sumie to dużo mu mówie.
oni mi? chyba. zawsze powtarzają, że ufają mi, ale światu nie. jednak w tym roku dużo razy zawiodłam ich zaufanie, więc może teraz jest inaczej.

Cadbury. · Wysłany: Czw 22:39, 12 Mar 2009 Temat postu:

Ja ufam rodzicom.
Tacie trochę mniej, on nie jest od rozwiązywania moich babskich problemów.
Natomiast mamie mówię o wszystkim, co dotyczy mnie bezpośrednio. Mama wie o mnie sporo, potrafi doradzić, mogę z nią porozmawiać na takie typowo babskie tematy bez skrępowania. I mam pewność, że nie wygada tego wszystkiego koleżance z pracy.

Oni z pewnością też mi ufają. Wiedzą, na co mnie stać i czego mogą się spodziewać.

comatose · Wysłany: Pią 14:49, 13 Mar 2009 Temat postu:

Moją mamę traktuje zdecydowanie jak przyjaciela, najlepszego. Jest to osoba, której można powiedzieć wszystko- zawsze zrozumie. Pomaga, przytula, przejmuję się.. Najlepszy człowiek na świecie- naprawdę. Szkoda tylko, że moje problemy i rozterki doprowadziły ją do takiego stanu, w którym teraz jest.. Ojcu nie ufam ani trochę, jego interesuje tylko szkoła i moje oceny. Niestety nie mówię mu nic i nie zna mnie ani trochę..

Eruanriel · Dołączył: 20 Mar 2009 Posty: 89 Przeczytał: 0 tematów

Kiedyś z Mamą miałam świetny kontakt, nie tylko kochałam ją, ale też lubiłam, mogłam się z nią śmiać ze wszystkiego, a także mówić o swoich problemach. A teraz? ja się zmieniłam, ona się zmieniła, nie czuję już tej więzi. Nie mówię Mamie praktycznie o niczym. Nie dlatego, że jej nie ufam... po prostu nie lubię opowiadać o swoich uczuciach, a może nie umiem. Poza tym widzę ogromną przepaść między mną a Mamą, uznajemy zupełnie inną hierarchę wartości.

Deszczowa...

Nigdy nie mówiłam mamie o różnych sprawach. Niedawno troszkę się przed nią otworzyłam i mimo, że pomogła, to ja i tak wolę w sobie kisić wszystkie problemy.